Po raz 70-ty atakujemy iPody, przenośne odtwarzacze mp3, winampy, itd. Nie będzie z tego wielkiej fety, ale cieszymy się, że powoli nadganiamy z odcinkami.
W skromnym gronie pogadamy sobie o serwisie Microsoftu i przygodach z kurierami UPS, będzie trochę o naszych oczekiwaniach po nadchodzących targach E3, ale tylko trochę. Będzie o starych, ale jarych grach na pierwszego Xboksa i krótko o MMORPG.
Zapraszamy do słuchania i komentowania!
W przerwie między meczami mistrzostw Europy piłki nożnej, zebraliśmy się w składzie Dahman, Vach i powracający po znacznej nieobecności Tzymische, aby nagrać kolejny, 20. już odcinek Fantasmagierii.
Na początku, krótko o grze LEGO Indiana Jones, grze lekkiej, łatwej i przyjemnej. Zanim też, przejdziemy do głównych tematów dyskusji, będzie jeszcze kilka słów o Dark Sector, grze niezrozumianej przez mainstreamową większość, wzbudzającą bardzo skrajne emocje.
Temat pierwszy. Rola Public Relation w branży gier i jak dobre stosunki z wydawcami wpływają na rzetelność dziennikarską. Bez potępiania porozmawiamy o sposobach nieinwazyjnego wpływania na recenzentów, metodach zaskarbiania sympatii, wywierania nacisków i zakręcania kurków na materiały promocyjne.
Temat drugi. Poprawność polityczna, a miałkość gier. Dyskutujemy o tym jak gry tracą na charakterze na rzecz unikania jakichkolwiek kontrowersji. Jako pierwsi przewidujemy obsadę trzeciej części Gears of War. Jednocześnie zastanowimy się nad obecnym targetem gier i jak bumerang powróci dyskusja o poziomie trudności, zminiejszajacej się w grach liczbie wyzwań, sprawiających satysfakcję po ich pokonaniu, trudnych etapów, na rzecz bez stresowej rozgrywki.
Słowo na środę, czyli na koniec parę słów o Battlefield: Bad Company, która przenosi konsolowe shootery na kolejny poziom. Zapraszamy do słuchania i komentowania!
Odcinek trzynasty waszego ulubionego, wśród śmiertelnie poważnych, podcastu o grach znowu niestety w okrojonym składzie. Tym razem rozmawiamy o m.in. grze Dark Sektor i nowych mapach do Call of Duty 4. Z poważniejszych tematów przyjrzymy się różnicy w ocenach wystawianych w serwisach / magazynach i tych średnich, wystawianych przez czytelników. Czy gry nie są tworzone dla recenzentów, bo liczy się tak naprawdę tylko średnia na metacritics? I czy magiczna 10/10 (w kontekście pierwszych recenzji GTA IV) powinna być świętym Graalem? Na koniec trochę o achievement whore i o tym jak xboksowe osiągnięcia wpłynęły na sposób rozgrywki i czas spędzony z grami.
Staraliśmy się, aby pechowy numer nie odbił piętna na nagraniu. Tym razem o jakość nagrania zadbał Dr Judym, który poświęcił na to kilka wieczorów. Tym razem zabawa z gałką nie będzie potrzebna.