Fantasmagieria - Podcast 138 - “Przynieście mi głowę zombie”
Od kilku dni dostępna jest pecetowa wersja gry Darksiders (niezorientowanych odsyłamy do poprzednich odcinków Fantasmagierii) i jeśli tylko macie wystarczająco wydajnego blaszaka, to nie ma się co zastanawiać. Jeśli jednak nie dla gier zręcznościowych kupujecie GeForce’y czy Radeony, ucieszy was premiera Cywilizacji V. Trochę porządziliśmy, więc podzielimy się chętnie naszymi pierwszymi wrażeniami. Wrócimy też na chwilę do Halo: Reach oraz napomkniemy o demkach Enslaved, Quantum Theory i Vanquish.
Kącik kulturalny mocno książkowy. Zaczniemy od czytadła z gatunku fantastyki-naukowej, “Smykałka do wojny” z serii Alex Benedict Jacka McDevitta, którą fani space opery powinni docenić.Dalej przeskoczymy do klimatów paranormalnych romansideł Kim Harrison wydanych w serii Rachel Morgan (”Przynieście mi głowę wiedźmy“, “Dobry, zły i nieumarły“). “Czarodziejki” spotykają “Zmierzch”, a tu przychodzi “True Blood” daje wszystkim po pysku, zjada pomidora i umawia się na randkę z Shadowrunem… czy jakoś tak.Ostatnia seria książkowa to Felix Castor Mike’a Carey’a, autora takich publikacji jak Hallblazer Hellblazer (poczciwy Constantine), czy Lucifer. O jegomościu, który profesjonalnie pała się wywoływaniem duchów, biciu demonów, odprawianiem egzorcyzmów i grą na flecie przeczytacie w książkach “Mój własny diabeł“, “Błędny krąg“, “Przebierańcy” czy “Krew nie woda“.Na zakończenie polecimy coś co może poprawić jakość i ilość tematów w kontaktach damsko-męskich - “Duma i uprzedzenie i zombie“, interesująca przeróbka klasycznego dzieła Jane Austen dokonana przez Setha Grahame-Smitha.
W kąciku wspomnimy także o francusko-włoskim filmie “Nie oglądaj się” (2009 reż. Marina de Van) i miniserialu Harper’s Island (2009). Pierwszy tytuł opowiada o kobiecie, której rzeczywistość przestaje odpowiadać jej własnym wspomnieniom. Ciekawa ‘psychodrama’ z elementami dreszczowca. Drugi tytuł to swoisty miszmasz gatunkowy i opowiastka o seryjnym mordercy. Rodzina Walshów spotyka rodzinę Mansonów, mają razem piknik, jest przyjemnie, miło, ludzie giną, itd.Zapraszamy do słuchania i komentowania!
Ciekawy weekend. Pudzian znowu udowodnił, że jest niepokonany na dystansie 1-50 sekund w walce z niepełnosprawnym zawodnikiem. Zwinny jak kogucik, szybko przewrócił żółwia, i ten nie mogąc podnieść się ze swojej skorupy, szybko oddał walkę uginając się pod serią cepów, których nie powstydziłby się żaden damski bokser. W końcu chciał nasz miszcz udowodnić Amerykaninowi jak biją w Polsce baby. O to przecież poszło.
