Fantasmagieria - podcast o grach wideo.

Pierwsza fantastyczna Fantasmagieria już jest. W wydaniu specjalnym rozmawiamy o RPG i fantastyce. Zastanawiamy się, czy RPG się skończyło? Czy ma szansę powstać niczym feniks z popiołów? Czy jedyna nadzieją ma być D20? Czy jest jakikolwiek sens reanimacji, kiedy młodzi już nie sięgają po papierowe erpegi, a starzy mają coraz mniej czasu? Czy wszystkiemu winne są gry wideo?

Wszystko to przyprawione recenzją Dark Heresy, RPG w świecie Warhammera 40k, jednego z najpopularniejszych bitewniaków, którego to prezentacją zajął się Dżawor, nasz stary kolega, niniejszym dołączając do ekipy Fantasmagierii! Na dowód posiadania limitowanej edycji podręcznika do Dark Heresy, mini galeria poniżej. Zapraszamy do słuchania! Piszcie, komentujcie, podsyłajcie tematy. Kolejny podcast juz wkrótce.

Ściągnij pierwszy odcinek fantastycznego podcastu

Tym razem zeszło się dwóch erotomanów gawędziarzy w składzie Dahman i Jules, aby na dzień przed premierą, śmiało można rzec gry roku, zastanowić się jak seria Grand Theft Auto wpłynęła na rozwój gier. Odważymy się zestawić grę z jej największą konkurencją w postaci Mafii. Zastanawiamy się czy w części piątej, z podtytułem Warsaw Stories, pierwsze skrzypce nie zagra przedstawicielka płci pięknej. Oczywiście w momencie słuchania większość słuchaczy już położy łapki na Grand Theft Auto IV, my jednak ostrzymy apetyty. Zapraszamy do słuchania i komentowania. A tak z ciekawości, która część serii GTA jest waszym zdaniem najlepsza?

Ściągnij czternasty odcinek podcastu

Odcinek trzynasty waszego ulubionego, wśród śmiertelnie poważnych, podcastu o grach znowu niestety w okrojonym składzie. Tym razem rozmawiamy o m.in. grze Dark Sektor i nowych mapach do Call of Duty 4. Z poważniejszych tematów przyjrzymy się różnicy w ocenach wystawianych w serwisach / magazynach i tych średnich, wystawianych przez czytelników. Czy gry nie są tworzone dla recenzentów, bo liczy się tak naprawdę tylko średnia na metacritics? I czy magiczna 10/10 (w kontekście pierwszych recenzji GTA IV) powinna być świętym Graalem? Na koniec trochę o achievement whore i o tym jak xboksowe osiągnięcia wpłynęły na sposób rozgrywki i czas spędzony z grami.

Staraliśmy się, aby pechowy numer nie odbił piętna na nagraniu. Tym razem o jakość nagrania zadbał Dr Judym, który poświęcił na to kilka wieczorów. Tym razem zabawa z gałką nie będzie potrzebna.

Ściągnij trzynasty odcinek podcastu

Najnowszy odcinek Fantasmagierii eksperymentalnie podzielony został na trzy segmenty, jednocześnie staraliśmy się omówić dwie główne rewelacje poprzedniego tygodnia.Na początek opowiemy w co graliśmy przez ostatni tydzień. Przedstawiamy The Sins of a Solar Empire, co przerodzi się w dyskusję na temat RTSów, czym są, czy powinno nazywać się je strategiami, czy lepsze są te z rozbudowanym czynnikiem ekonomicznym, czy te skupiające się na samej akcji. Czy słusznie malkontenci sprowadzają granie w Starcraft do szybkiego klikania?

W drugiej części koncentrujemy się na plotce, która zdążyła już dwukrotnie obiec świat, czyli rzekome prace nad wii-podobnym kontrolerem dla Xboksa 360, nazwa kodowa ‘Netwon’. Zastanowimy się ile w tym prawdy i czy hardcore’owi gracze zwrócą na nowy kontroler uwagę zamiast traktować go jako niepotrzebny gadżet. Może Microsoft z nową ‘zabawką’ postawi w końcu na gry uznawane za casualowe (poza Xbox Live Arcade) i rozpocznie otwartą walkę z gigantem Nintendo. Generalnie Xbox 360 jest już konsolą tańszą od Wii, a technologicznie dużo bardziej zaawansowaną, dodatkowo liczba użytkowników obu konsol w USA i Europie jest podobna, więc nic jeszcze straconego.

W ostatniej części trochę ponarzekamy na nierówne traktowanie Europy przez wydawców. Oczywiście wszystko skupia się na niejasnych wyliczeniach księgowych z Harmonix, którzy postanowili wydać grę Rock Band w odcinkach. Odcinek pierwszy wersja instrumentalna, czyli mikrofon, perkusja, gitara, ale bez gry. Hmm… No tak, gra jest, ale oddzielnie, jako ‘game edition’. Jeśli dostrzegacie w tym brak logiki to nie jesteście sami. Tym samym nawet biorąc przelicznik 1$ = 1€ gracze na stary kontynencie nabijani są w butelkę. Mimo, że gra, ze względu na mały popyt, nie pojawi się w Polsce oficjalnymi kanałami, należy pokazać, iż takie praktyki nie powinny mieć miejsca, i należy zbojkotować sprzedaż, omijając szerokim łukiem ewentualne półki wystawowe z Rock Bandem.

Zapraszamy do słuchania i oczywiście komentowania!

Ściągnij dwunasty odcinek podcastu

Czyżby nastały czasy, że gracz bez klasyfikującej go tabliczki się nie obejdzie? Dlaczego sen z powiek spędza ludziom dzielenie graczy na niedzielnych i maniaków? Co z tymi ze środka, kim tak naprawdę jest gracz hardcore’owy? Czy termin ten nie zdewaluował się pod presją działów marketingowych największych wydawców?

Gorąca dyskusja najbardziej opiniotwórczego kwartetu w polskim Internecie. Próbujemy odpowiedzieć na te pytania. Będzie się działo, skruszą się kopie.

Kiedy gry wideo przestały być niszową rozrywką na tapetę wzięli je uczeni. Ich klasyfikacje są bardzo ogólne, ale dają pewien obraz jak postrzegani są gracze przez takich “naukowców”, badających socjologiczne zjawisko jakim jest granie w gry wideo i komputerowe.

Opierają się oni o pewne założenia, które są jasno wypunktowane i przyrównane do siebie, na zasadzie, jaki jest rozkład demograficzny, gdzie się gra, dlaczego, w co, jak długo, kiedy, na czym, czym się sugeruje przy zakupie, itd. Tworzy się tym samym kontrastowy obraz różnego podejścia graczy do naszej ulubionej rozrywki.

Niestety pojęcie hardcore’owego gracza zostało mocno zdewaluowane i to nie ważne czy przez samych “branżowców” czy działy marketingowe. Dlatego trzeba, choć nie każdemu musi się to spodobać, przemianować tę grupę obecnie mylnie nazywaną hard-core gamers, przywrócić jej oryginalne znaczenie i być może wprowadzić/częściej stosować przynajmniej na polskim poletku termin ‘miłośnik gier’.

Zapraszamy do słuchania podcastu i oczywiście komentowania!

Ściągnij jedenasty odcinek podcastu

Wraz z rosnącą mocą obliczeniową pecetów i współczesnych konsol gry stają się niemal z dnia na dzień, bardziej kompleksowe, pełniejsze, co za tym idzie bardziej realistyczne. Mówienie o realizmie w grach to już nie mrzonka. Czy jednak salwy PiaRów, okrzykujących niemal każdą nową produkcję realistyczną nirwaną służą grom czy nie? Czy skoncentrowanie się na grafice i fizyce, nie powoduje zaniedbania klasycznych elementów stanowiących o grywalności?

W 10. odcinku Fantasmagierii staramy się zastanowić nad pojęciem realizmu w grach, pogrupować go na mniejsze składowe, wskazując np. gry o fotorealistycznej grafice, sugestywnej formie przekazu, czy też te wiernie oddające fizykę świata, a także gry z ogólnie pojętym realistycznym poziomem trudności. Odniesiemy się też do ‘realistycznych’ gier za czasów Amigi, kiedy to taka gra tłumaczyła się na nic innego jak tylko na grę frustrującą.

Zastanawiamy się jak wykorzystywanie silników typu Havok, Euphoria, DMM w m.in. Star Wars: The Force Unleashed sprawdzi się w praktyce i czy będzie to element znacząco wpływający na rozgrywkę, czy też jedynie cieszący oko fajerwerk.

Oraz czy gracze chcą, aby gry były coraz bardziej realistyczne, skoro wszyscy puścili już w niepamięć, że kiedyś istniał taki gadżecik w szuterach jak pasek zdrowia, a zbyt wiele elementów, na które musiałby zwracać uwagę gracz w potencjalnym prawdziwie realistycznym MMO sprawia szybkie zniechęcenie i porzucenie tytułu.

Narażamy się też fanom, mającego szansę stać się najbardziej realistycznym symulatorem jazdy samochodem, Grand Turismo 5, ale tylko trochę, krytykując brak modelu zniszczeń i oskrytpowanych komputerowych (wszak PS3, to komputer, prawda?) kierowców.

Spróbujemy znaleźć w tym wszystkim miejsce dla Wii, konsoli, która w miarę najbardziej oczywisty sposób zaciera granicę między tym co się dzieje przed i za telewizorem.

Zapraszamy do słuchania i komentowania! Ten tygodniowy podcast sponsorowały słówka ‘realistyczny’ i ‘powiedzmy’.

Ściągnij dziesiąty odcinek podcastu